Mathieu van der Poel kwam met hoge verwachtingen naar de Wereldkampioenschappen mountainbike, maar moest uiteindelijk genoegen nemen met een bijrol. De Nederlander, die bekendstaat om zijn veelzijdigheid en het vermogen om op verschillende disciplines te schitteren, kon in de cross-country olympic (XCO) wedstrijd zijn stempel niet drukken en zakte gaandeweg de koers weg uit de strijd om de titel. Het contrast met zijn eerdere heroïsche prestaties in zowel het wegwielrennen als het veldrijden was groot, en het werd duidelijk dat de inspanningen en de intensieve kalender hun tol hebben geëist.
Terwijl van der Poel zichtbaar worstelde om zijn ritme en consistentie te vinden, bleef Alan Hatherly uit Zuid-Afrika kalm en berekenend rijden. Hatherly, die de laatste jaren stap voor stap naar de top is gegroeid, verdedigde zijn wereldtitel met indrukwekkende vastberadenheid en liet geen ruimte voor twijfel. Hij positioneerde zich slim in de openingsronden, bouwde zijn voorsprong gestaag uit en hield stand tegen de druk van achtervolgers die hoopten op een inzinking. Zijn optreden bevestigde niet alleen zijn status als specialist, maar ook zijn reputatie als een renner die op de belangrijkste momenten piekt.
Voor van der Poel was de wedstrijd een teleurstelling, al was het geen totale verrassing. De combinatie van wegwedstrijden, veldrijden en mountainbiken is een enorme belasting, en het is bijzonder moeilijk om op al die fronten constant de beste te zijn. Ondanks zijn ongelooflijke talent liet de XCO-wedstrijd opnieuw zien dat zelfs voor een renner van zijn kaliber de limieten ergens liggen. Zijn aanvankelijke poging om mee te strijden aan de kop werd al snel onderbroken door kleine foutjes, fysieke signalen van vermoeidheid en het tempo dat hij simpelweg niet kon volgen. Naarmate de ronden verstreken, zakte hij steeds verder terug in het klassement en werd duidelijk dat er geen medaille in zat.
Hatherly daarentegen bleef foutloos en toonde een zeldzame combinatie van kracht, techniek en mentale scherpte. Zijn overwinning betekende niet alleen een verlenging van zijn heerschappij, maar ook een belangrijk statement richting de Olympische Spelen en de verdere toekomst van de discipline. Voor Zuid-Afrika was dit opnieuw een historisch moment, want Hatherly groeit uit tot een icoon binnen het mountainbiken en een bron van inspiratie voor jonge renners in zijn thuisland.
Na afloop bleef van der Poel realistisch in zijn evaluatie. Hoewel hij teleurgesteld was dat hij niet mee kon doen om de prijzen, benadrukte hij dat het een keuze is om meerdere disciplines te combineren en dat dit altijd risico’s met zich meebrengt. Zijn focus ligt de komende maanden vooral op de weg en het veld, waar hij opnieuw successen wil boeken. Voor zijn fans blijft hij een publiekslieveling die met zijn veelzijdigheid de sport mooier maakt, ook al levert dat niet altijd goud op.
De Wereldkampioenschappen van dit jaar zullen echter vooral herinnerd worden als de dag waarop Alan Hatherly zijn titel succesvol verdedigde. Zijn gecontroleerde kracht en volwassen koersinzicht maakten het verschil, terwijl Mathieu van der Poel toekeek hoe de Zuid-Afrikaan een nieuw hoofdstuk in de geschiedenis van het mountainbiken schreef.
Leave a Reply