Mathieu van der Poel: De Vliegende Hollander die van elke race poëzie op wielen maakt — Van een legendarische wielerfamilie tot zijn eigen pad naar glorie

 

Als er iemand is die de harten van wielerfans sneller laat kloppen, dan is het wel Mathieu van der Poel. Hij wordt niet zomaar de Vliegende Hollander genoemd. Nee, hij is de man die met één explosieve demarrage hele pelotons in verwarring brengt en tegelijkertijd toeschouwers kippenvel bezorgt. Maar achter al dat vuurwerk op de fiets schuilt een verhaal vol emotie, hard werken, en ja — ook momenten om hartelijk om te lachen.

Geboren met een fiets in het bloed

Dat Mathieu in de wieg gelegd was voor de wielersport, is zacht uitgedrukt. Zijn vader, Adrie van der Poel, won klassiekers alsof het zondagochtendritjes waren, en zijn opa, de onvergetelijke Raymond Poulidor, was een nationale held in Frankrijk. Terwijl andere kinderen met Lego of Playmobil speelden, had Mathieu waarschijnlijk al een miniatuur-fiets in zijn handen.

Maar een beroemde achternaam betekent niet automatisch succes. Mathieu wist al vroeg: “Ik moet mijn eigen verhaal schrijven.” En dat is precies wat hij deed.

Multitalent op wielen

Of het nu cyclocross is, mountainbike, of de zwaarste eendaagse klassiekers op de weg: Van der Poel doet het allemaal. Hij is de man die geen hokje nodig heeft. Waarom kiezen, als je overal kunt winnen? Het is alsof je een topschaker ziet die tussendoor even Wimbledon pakt, gewoon omdat hij er zin in heeft.

 

Zijn veelzijdigheid maakt hem uniek. Waar anderen zich voorbereiden op één discipline, springt Mathieu van de modder naar het asfalt alsof hij slechts van fiets verwisselt om de kleur beter bij zijn sokken te laten passen.

—

Het geheim achter zijn succes

Natuurlijk zit er meer achter dan talent alleen. Mathieu traint keihard, soms met een glimlach, soms met een gezicht dat zegt: “Waarom doe ik mezelf dit eigenlijk aan?” Maar het is die toewijding die hem keer op keer naar de top brengt.

 

Zijn explosieve kracht is wereldberoemd. Eén trap op de pedalen en hij vliegt weg alsof hij een turbo-knop heeft die alleen hij mag gebruiken. Maar wat echt ontroert, is de manier waarop hij racet: niet berekend, maar met passie. Als anderen wachten, valt hij aan. Als de logica zegt: “Hou je rustig,” zegt Mathieu: “Ach, ik kijk wel hoe ver ik kom.”

En vaak komt hij dan helemaal tot de finish, met de armen in de lucht en een glimlach die zegt: “Zie je wel?”

De mooiste overwinningen

Denk aan zijn epische zeges: de Ronde van Vlaanderen, Milan–San Remo, het Wereldkampioenschap, en talloze veldritten waarin hij iedereen naar huis reed alsof ze op zondagmiddag een toertochtje reden. Elk van die momenten was niet zomaar sport, het was pure emotie. Fans in tranen, commentatoren die bijna hun stem verloren, en Mathieu die zelf soms sprakeloos was.

 

En toch blijft hij altijd nuchter. Na een legendarische overwinning kan hij even later grappen maken alsof hij net een potje kaarten heeft gewonnen. Die luchtigheid maakt hem zo geliefd

 

De lach en de traan

Misschien is dat wel zijn grootste kracht: Mathieu combineert professionaliteit met plezier. Hij laat zien dat sport niet alleen gaat om cijfers, wattages of strategieën, maar ook om passie, lef en een beetje gek doen. Hij rijdt zoals een kind dat voor het eerst leert fietsen — met open ogen, enthousiasme, en een glimlach die alles zegt.

 Poëzie op wielen

Mathieu van der Poel is meer dan een renner. Hij is een verhaalverteller, maar dan niet met pen en papier — met ketting en tandwielen. Elke koers die hij rijdt, voelt als een hoofdstuk in een boek dat je niet wilt wegleggen.

Hij is de man die wielrennen omtovert tot een kunstvorm, die van modder, zweet en tranen pure poëzie maakt. En wie weet wat de volgende bladzijde brengt? Eén ding is zeker: zolang de Vliegende Hollander op zijn fiets zit, hoeven we ons nooit te vervelen